خواندنی ها
«درباره کتاب «علیه تربیت فرزند
تصور اغلب ما از تربیت فرزندانمان این است:
فراهم کردن محیطی امن، برنامه ریزی دقیق و هدفمند، برای زمان های کار و فراغت، نظارت دقیق بر اعمال و روابطش، و هدایت او تا رسیدن به اهداف عالی.
هدف والدین امروزی این است که فرزندشان را به شکلی خاص و دلخواه «بسازند» تا در بزرگسالی فردی موفق شود.
اما «آلیسون گوپنیک» در کتاب «علیه تربیت فرزند: برای فرزندمان باغبان باشیم یا نجار؟» از غیر علمی بودن و همچنین زیانبار بودن این نگاه به فرزندپروری سخن می گوید.
او نشان می دهد که چرا هرگز نباید دنبال ساختن و شکل دادن به فرزندانمان باشیم:
کودکان طوری خلق شده اند که نامنضبط و بازیگوش و پیش بینی ناپذیر و خیال پرداز باشند.
آنها طوری خلق شده اند که هم بسیار متفاوت از والدینشان و هم بسیار متفاوت از یکدیگر باشند.
گوپنیک همچنین توضیح میدهد که چطور از فرزندانمان طوری مراقبت کنیم که بیاموزند در جهانی پیش بینی ناپذیر، افرادی انعطاف پذیر، خلاق و مقاوم باشند.
طبق توصیه های خانم گوپنیک، ما باید باغبان فرزندان خود باشیم. وقتی باغبانی میکنیم، فضایی محافظت شده و حمایتی برای گیاهان خلق میکنیم تا بشکفند.
بدین ترتیب، کار ما به عنوان والدین، شکل دادن به اذهان کودکانمان نیست؛ کار ما این است که به ذهن آنها اجازه دهیم در همه امکانات جهان کاوش کنند.
کار ما این نیست که به کودکان بگوییم چگونه بازی کنند، بلکه دادن اسباب بازی به آنها و جمع کردن اسباب بازیها پس از اتمام بازی بچه هاست.
ما نمیتوانیم به کودکان بیاموزیم، بلکه میتوانیم به آنها اجازه دهیم تا بیاموزند.
فراهم کردن محیطی امن، برنامه ریزی دقیق و هدفمند، برای زمان های کار و فراغت، نظارت دقیق بر اعمال و روابطش، و هدایت او تا رسیدن به اهداف عالی.
هدف والدین امروزی این است که فرزندشان را به شکلی خاص و دلخواه «بسازند» تا در بزرگسالی فردی موفق شود.
اما «آلیسون گوپنیک» در کتاب «علیه تربیت فرزند: برای فرزندمان باغبان باشیم یا نجار؟» از غیر علمی بودن و همچنین زیانبار بودن این نگاه به فرزندپروری سخن می گوید.
او نشان می دهد که چرا هرگز نباید دنبال ساختن و شکل دادن به فرزندانمان باشیم:
کودکان طوری خلق شده اند که نامنضبط و بازیگوش و پیش بینی ناپذیر و خیال پرداز باشند.
آنها طوری خلق شده اند که هم بسیار متفاوت از والدینشان و هم بسیار متفاوت از یکدیگر باشند.
گوپنیک همچنین توضیح میدهد که چطور از فرزندانمان طوری مراقبت کنیم که بیاموزند در جهانی پیش بینی ناپذیر، افرادی انعطاف پذیر، خلاق و مقاوم باشند.
طبق توصیه های خانم گوپنیک، ما باید باغبان فرزندان خود باشیم. وقتی باغبانی میکنیم، فضایی محافظت شده و حمایتی برای گیاهان خلق میکنیم تا بشکفند.
بدین ترتیب، کار ما به عنوان والدین، شکل دادن به اذهان کودکانمان نیست؛ کار ما این است که به ذهن آنها اجازه دهیم در همه امکانات جهان کاوش کنند.
کار ما این نیست که به کودکان بگوییم چگونه بازی کنند، بلکه دادن اسباب بازی به آنها و جمع کردن اسباب بازیها پس از اتمام بازی بچه هاست.
ما نمیتوانیم به کودکان بیاموزیم، بلکه میتوانیم به آنها اجازه دهیم تا بیاموزند.
